Pomorze Zachodnie Dolina Miłości

Dolina Miłości

Na wschodnim brzegu Odry, na odcinku pomiędzy Szczecinem a Cedynią, jest wiele miejsc urzekających pięknem bogato rzeźbionego terenu, bujnej przyrody i rozległych panoram na dolinę rzeki oraz zaodrzańskie wioski i miasta. Jest wśród nich wszelako jedno miejsce, którego piękno ukształtowanie tylko natura lecz pasja i praca kilku pokoleń mieszkających nad rzeką i w jej pobliżu.

Miejscem tym jest park krajobrazowo – naturalistyczny o romantycznej nazwie „Dolina Miłości„, położony pomiędzy Krajnikiem Dolnym, Krajnikiem Górnym i Zatonią Dolną, w gminie Chojna. Zajmuje powierzchnię liczącą około 80 ha, a położony jest na wzgórzach, nazywany dawniej „Wzgórzami Zatońskimi”, o zboczach stromo opadających w kierunku Odry, poprzecinanych głębokimi jarami i łagodnymi dolinami.

Park odznacza się wybitnymi walorami krajobrazowymi. W pobliskim lesie leżą granitowe głazy z wykutymi nazwiskami: Bacha, Beethovena, Goethego, a także feldmarszałków pruskich i reformatorów. Głazy są pozostałością po Dolinie Miłości (Tal der Liebe) założonej w połowie XIX wieku przez właścicielkę tutejszego majątku Annę von Humbert. Zatoń Dolna przed wojną była turystyczną perełką. Do przystani rybackiej przybijały stateczki wycieczkowe z Berlina. Ludzie wprost z nich szli do restauracji, których było tu aż siedem. Zakochane pary z Brandenburgii przyjeżdżały się zaręczać do Doliny Miłości.

Mówi się, że Anna von Humbert założyła park pod nieobecność męża aby uczynić mu miłą niespodziankę i prezent od kochającej żony. Potwierdzenie tego miał być transparent jaki poleciła zawiesić przy wjeździe do parku ze słowami „Witamy w dolinie, którą miłość stworzyła”. Tym napisem Anna witała nie tylko męża, ale również zaproszonych gości, wśród których znalazł się autor notatki z przyjęcia, zamieszczonej w gazecie wydawanej w Schwedt. Tenże autor, sędzia Maennell, opisując uroczystość użył określenia „Dolina Miłości” i nazwa ta wbrew woli i intencji właścicielki, przyjęła się powszechnie i stała się nazwą własną.

Przyroda Doliny Miłości zmieniła się w ciągu wieku. Zmienia się nadal wraz z porami roku, ciągle na nowo od wiosny do jesieni. Obecnie stary park jest lasem, na którego obszarze rośnie ponad 270 gatunków roślin, z czego 15 podlega ochronie. Na szczególną uwagę zasługują storczyki – buławnik wielkokwiatowy i listera jajowata oraz czosnek niedźwiedzi i fiołek przedziwny. Pagórki Doliny Miłości porośnięte są głównie buczyną, która podobnie jak na całym Pomorzu występuje tam w dwóch odmianach – żyznej i ubogiej. Zboczem na którym kiedyś znajdowały się romantyczne ruiny, obecnie zawładnął las bukowy.